qu DO ρα ira er mid rm zr domnm AD re

«ecc

LA d

Ln B

E € c» ΠῚ LL Mu - 9 9

^

». Ἂ

Ἔν P PXICIMEMUDI ὑττος ΤΑΣ ὙΦ π γσ. τα τιν Imc b oon ὑςς τ πνατινι. -τὐλττχο ἐττοςς τὐντυααα, ἊΣ

i

"p (AUT

SCRIPTORUM CLASSICORUM

BIBLIOTHECA OXONIENSIS

OXON&,IT E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANO

LONDINI ET NOVI EBORACI APUD HENRICUM FROWDE

Digitized by the Internet Archive in 2014

https://archive.org/details/herodotihistoria01 hero

“ΠΕ RCOTDOTI

HISTORIAE

RECOGNOVIT BREVIQVE ADNOTATIONE CRITICA INSTRVXIT

GINROIIJSOHUDE PHI:

SCHOLAE PUBLICAE FREDERICOBURGENSIS RECTOR SOC. REG. DANICAE S.

TOMVS PRIOR

OXONII E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANO

OXONII Excudebat Horatius Hart Typopgraphus academzcus

DRZCBEDATIO

CoprcvM Herodoteorum, qui quidem adhuc inno- tuerint,! novem vel vetustate vel bonitate ita praestant, ut iis maxime opus recensionis niti debeat. Sunt autem hi:

A. Laurentianus LXX, 3, saec. x"; membranaceus, foliorum 376.

B. Romanus bibliothecae nunc Angelicanae Augusti- norum (Gr. fund. antiq. 83), saec. xi?!, membranaceus, foliorum 339, quorum duodecim (I 1-35 med. ἐμεωυτοῦ ἀέκων et 42 πρήσσοντας ἰέναι--- δ med. ὑπὸ δὲ ἀπιστίης) supplevit manus recentior (b).—Codices A et B totos contulit Stein ; ipse hic illic inspexi.

C. Laurentianus (convent. suppr. 207), saec. xi", membranaceus, foliorum 310, quorum sex (I 41 παρέχων Tücav—723 πεποιθότες) supplevit manus recentior (c).— Libros I-II contulit Stein ; ipse septem reliquos contuli.

E. Excerpta Parisina, quae una cum excerptis ex scriptis Plutarchi et Diogenis Laertii sumptis in codice suppl. 124 exstant, quem summo iure Omont saec. xiii?? adtribuit. Sunt autem excerpta ex his capi- Misuc- Darm τῶ, 212: |] 2520. 35, 79, D72 11723. 45 III 3, 14—15, 21-2, 31-5, 78,89, 119, 139-40, 148, 151, 160; IV 3-4, 131-2, 143-4, 148-9, 162, 166, 181;

! Nam /codicem Mureti', cuius a Diltheio inspecti et saec. xii"? adscripti mentionem fecit Abicht (De codd. Herod. fide atque auctoritate, ' Berol. 1870), frustra quaesivi; quem iam non apparere eo magis

dolendum est, quod codicibus R S V, quibuscum artissime coniunctus est, aliquanto vetustior est.

V

PRAEFATIO

M 926 τοῦ; VIL. 50, 67, 107; 129-90: 1205 107 VII το, τό, 34—5, 39, 56, 120, 147, 161-2, 226, 229, 234—5; VIII 26, 59-62, 88, 118; IX 5, τό, 55, 82, gr. Excerptor initio codicem quo utebatur satis diligenter exscripsisse, sed paulatim maiore licentia in narratione Herodoti decurtanda verbisque transformandis gras- satus esse videtur. His excerptis ideo aliquanto maior accedit auctoritas, quia maximam partem cum codice Athoo monast. Dionysii go consentiunt, de quo egit Lambros in Novi Hellenomnemoris vol. ii (a. 1905) p. 3 sqq. ; existimat autem v.d. hunc codicem saeculo xiii"? scriptum esse, sed ad codicem saec. x"! referen- dum esse. Quod si verum est, ne Parisina quidem excerpta vetustate ipsi codici A cedunt. Ipse contuli.

P. Parisinus 1633, saeculi, ut et Omontio et mihi videbatur, xiv?!, membranaceus, scripturis multis ab librario ipso correctura suffectis adscriptisve. "Totum contulit Stein; verum haud exiguis partibus ipse collatis testimonio meo, sicubi a Steiniano discrepat, credi velim. |

R. Vaticanus 123, saec. xiv?!, bombycinus, foliorum 442, quorum undecim prima alia continent, quinque postrema manu alia scripta sunt; post Steinium ipse totum contuli. Intercidit liber quintus, quam ob rem in hoc libro Steinio praeeunte scripturas codicis Urbi- natis 88, saec. xiv?i, ab Umpfenbachio et Krelingio (v. ed. Herwerdeni praef. vol. ii, p. ix) enotatas attuli.

S. Olim Gulielmi Sancroft archiepiscopi Cantuarien- sis, nunc collegii Emmanuelis apud Cantabrigienses (num. 30), saec. xiv?i chartaceus. Contulit post Galeum et Askewium Gaisford, ne hic quidem satis - diligenter ; ipse locos plurimos inspexi.

vi

PRAEFATIO

V. Vindobonensis LXXXV (Graec. hist. profan. 1), saec. xiv?! chartaceus, foliorum 475. . Totum ipse contuli.

U. Urbinas 88, de quo quae supra dixi conferantur.

Horum codicum A et B, ut vetustissimi sunt, ita memoriam verborum sinceriorem quam ceteri exhibent, ut ad archetypum, unde omnes fluxisse communio vitiorum ostendit, proxime accedant; valde autem inter se similes sunt, ità tamen ut codex À gradum paulo superiorem teneat. FHaec librorum stirps, quae ab A codice nomen Florentinae traxit, sane haud paucis vitiis mendisque laborat, sed iis maxime quae malae condicioni eius codicis unde originem duxerunt incuriaeve librariorum imputanda sint; rarius vera scriptura interpolatione corrupta est, velut V 9r, ubi cum participium q. e. ἀκεόμενοι in. ἀπικόμενοι transisset, infiniivum 4. e. τίσασθαι additum esse apparet. Alterius codicum stirpis (R 5 V), quae vulgo ab optimo Romana appellatur, ratio sane multiplex multoque incertior est. Nam et ex condicione libri primi, qui multis locis ad usum puerorum decurtatus est, facile intellegitur librum ad quem hi codices referendi sunt recensionem subisse, qua haud pauca mutata sint, et ipsi satis recentes sunt, ut plurima vitia irrepsisse veri simile sit; sed nihilo minus haec codicum stirps multas scripturas haud dubie veras exhibet, ut alteram stirpem bonitate fere aequet, easque ita multas, ut ingenio recensoris emendantis soli imputari nequeant. Accedit quod scripturae stirpis Romanae haud raro testimoniis grammaticorum aliorumve scriptorum diserte compro- bantur, quem consensum casui mero adtribuere non licet. Quae cum ita sint, in recensione facienda

vii

ΡΑΔΕΕΑΤΙΟ

utriusque stirpis eadem fere ratio habenda est, ita ut neque Florentinae nimia fides habeatur neque vero Romana semper in suspicionem vocetur. Ceterum S et V codices inter se artius cohaerent, ut in scripturis tam bonis quam malis praebendis interdum ab R discrepent; sed cum V ab R propior sit, S saepissime audaciam interpolatoris expertus est, ut testimonio eius solius summa cautio adhibenda sit. Restant codices C et P, quorum et origo obscurior et utilitas minor est. Codex C stirpis est Florentinae, sed et parum diligenter scriptus est et, quod ad formas ver- borum attinet, haud raro temere immutatas praebet, sed ita ut speciem quandam rationis veritatisque prae se ferant; est autem ubi cum altera stirpe conspiret. Codex P vero memoriam ita mixtam exhibet, vix ut origo eius certe definiri possit, et recte iudicasse videtur Kallenberg (in ephemeride q. v. δ οί, xliv, p. 740) huius codicis archetypum ad codices utriusque stirpis confectum esse; in formis autem verborum eadem libido atque in C codice grassata est. Sunt tamen loci ubi in his duobus vel alteroutro scripturae non solum speciosae, sed verae exstent, ut non plane ab- iciendi sint. PDeteriores denique, velut Laurentianum LXX, 6, Cantabrigiensem, Remigianum, Parisinos 1635 et 1405,' interdum laudavi, cum papyri aliorum scriptorum his annis in Aegypto inventae scripturas codicum deteriorum non impune neglegi satis declarent.

Verum ad difficultates recensionis haud parvas, quae ex dissensu stirpium codicum oriuntur, accedit una vel maxima, eam dico quae ad verborum formas recte constituendas attinet. Sane testimonia librorum,

! Conf. Steinii praef. ed. maioris vol. i (a. Mpcccrxix). viu

DROAEPRATIO

optimos si sequimur, non ita valde inter se discrepant, nec hyperionismos qui vocantur et atticismos qui vel consulto illati sunt vel socordia librariorum irre- pserunt eliminare non possumus ; sed restat quaestio, quam ad solvendam opes parum sufficiunt, quae in ea re versatur, num Herodotus in scribendo certam aliquam | dialectum expresserit. | Ab tribus Iadis generibus quae testimoniis titulorum tradita exstant, Asiatico, Cycladum, Euboico, scribendi genus Herodoti in rebus et multis et gravibus ita differt, ut nullo singulari eorum usus esse videatur; contra aliqua ex parte cum testimoniis ceterorum scriptorum, poe- tarum maxime, ita consentit, ut et hos et illum normam quandam non ex sermone cotidiano expressam, sed potius ad usum artemque scribendi institutam secutos esse veri simile fiat. Ceterum id tenendum est, quod maxime Merzdorf pressit, differentias scribendi (velut εο-- εὐ) saepe non tam *phoneticas' quam *ortho- graphicas' fuisse. Equidem cum rebus diligenter inquisitis perpensisque mihi persuaserim, in universum apud Herodotum non magis quam apud Homerum ultra testimonium codicum progredi licere, id potissi- mum egi, ut scriptura archetypi optimorum codicum repraesentaretur; in rebus autem dubiis, quarum quasi exemplum terminationem'gen. plur. fem. adiecti- vorum, participiorum, numeralium, pronominum afferre libet, consensum omnium pluriumve codicum secutus sum. Spero igitur me si non Herodotum ipsum, attamen qualem habuerit antiquitas prout res sinit protulisse. Ceterum quae Bredowio, Dindorfio, Steinio, Merzdorfio, Meistero, Hoffmanno aliisque debeam, iis qui hac editione utentur facile apparebit. 1X

PRAEFATIO

Restat ut breviter exponam quas in apparatu critico constituendo secutus sim rationes. Codicum A B R ut gravissimorum scripturas paene omnes attuli, omissis fere iis solis quae itacismo debentur. Codicum 5 et V scripturas peculiares ad differentiam quae inter eos et codicem R intercedit patefaciendam haud raro notavi, initio operis maxime, quo planius qualitas horum duorum codicum appareret; siglo autem (S) ad consensum parum certum codicum V et S ideo interdum usus sum, ne quis e silentio vel Gaisfordii vel meo melius de 5 codice iudicaret. Scripturas codicum C et P ut minimae auctoritatis parcius attuli, ità tamen ut in ll. ii-cix scripturas adhuc ignotas codicis C fere proferrem. Quod ad orthographiam attinet, formas verborum quae in his duobus solis exstant praetermisi, ut quae haud dubie correcturae imputandae sint, nisi quod hic illic monstra quae- dam formarum exempli causa notavi; ceterorum codicum testimonia satis copiose laudavi, ut ad dialectum investigandam subsidia et pleniora et cer- tiora praeberentur. Scripturas ab editoribus superio- ribus neglegentius éenotatas prolatasve plerumque tacitus correxi. Aliorum scriptorum testimonia gra- vissima quaeque attuli, qua in re spatii rationem habui. Eodem spectat quod differentias scribendi huiusmodi commemorare fere supersedi: θῶυμα---- θώυμα, -ei—-e. dat. sing. decl. tertiae, ὑπό---ὑπ᾽, δέ---δ᾿, οὕτως---οὕτω, ἐστιν---ἐστι, ὅμοιος---ὁμοῖος, Θρηίκη----Θρήκη, Θρήικες ---Θρῆκες, θνησκω---θνήσκω, θρῴσκω --- θρώσκω, σῴζω-- -σώζω, θρῃσκ---θρησκ-, ζώιον----ζῶον, ὀργυιή---ὀργυή, εἴρεσθαι---εἰρέσθαι, χρηίζω---χρήζω, κληίω---κλήω, τὰ ἄλλα —TràAÀAa similiaque. Signo accentus omisso plerumque

X

PRAEFATIO

discrepantia quae codicibus inter se intercedit signifi catur; scripturis quales sunt rà(i) et eix«(v) litterae ι et v pro consuetudine cuiusque codicis positae omissaeve indicantur.

Vellem equidem mihi contigisse ut editionem pleno apparatu critico instructam emitterem ; spero tamen hac quoque editione aliquid ad Herodotum sermo- nemque eius intellegendum profectum fore. Sed utut haec se habent, libentissime feci ut viris clarissimis qui prelis Clarendonianis praesunt auctoribus in scri- ptore suavissimo recensendo operam posuerim, quae ne litterarum Graecarum studiosis plane displiceat velim. |

Finem mihi iam facienti unum gratissimum restat ut sinceras agam gratias Uda/rico de Wzlamoxwitz- Moellendorff et Teodoro Gomperz, benevolentissimis huius operis fautoribus, neque vero silentio praetereundi sunt 77. Oztozt Parisinus et C. Wessely Vindobonensis, D. P. Grenfell Oxoniensis et P. G7/es Cantabrigiensis, nostrates denique amici A. D. DracAmann et H. Raeder, qui alius aliter opera studioque mihi adfuerunt.

e

CAROLUS HUDE.

Scribebam ineunte a. MCMVII.

ΧΙ

SUE

A -— cod. Laur. LXX, 3 A*' — scriptura codicis A in textu . A" — scriptura codicis A 1n margine A' — manus prima cod. A ante correcturam factam A* — scriptura cod. A correctura illata A* (1) — scriptura cod. A correctura manus primae illata Eade.n ratione in ceteris usus sum B — cod. Romanus Angel. August. (de siglo b cf. pag. v) C — cod. Laur. conv. suppr. 207 (de siglo c cf. pag. v) E — excerpta Parisina — cod. Parisinus 1633 R — cod. Vaticanus 123 S — cod. Sancroftianus V — cod. Vindobonensis U — cod. Urbinas 88 L — consensus codicum AB C(E)P RS V (U) d —:cod. Laur: X X56 Cantabr. — cod. Cantabrigiensis Remig. - cod. Remigianus | scriptura vel deficiens vel incerta, quod maxime compendio adhibito fit, velut πὸ (πόλει aut πόλι) ) scriptura quam codici inesse veri simile est 4 — littera erasa / — spatium litterae

xli

ΟΕ ir

| Us |

AE EV

MM C D E

IO

20

HPOAOTOY

IXFOPIQN/CA

Ἡροδότου ᾿Αλικαρνησσέος ἱστορίης ἀπόδεξις ἥδε, ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται, μήτε ἔργα μεγάλα τε καὶ θωμαστά, τὰ μὲν Ἕλλησι, τὰ δὲ βαρβά-

hj ᾿ς 5 Lal / / » * DIN pow ἀποδεχθέντα, ἀκλεᾶ γένηται, τὰ τε ἄλλα καὶ δι ἣν αἰτίην ἐπολέμησαν ἀλλήλοισι. ἷ

Περσέων μέν νυν οἱ λόγιοι Φοίνικας αἰτίους φασὶ

^ ^ / * uie SLE 2 ^ γενέσθαι τῆς διαφορῆς" τούτους yàp ἀπὸ τῆς EpvOpts καλεομένης θαλάσσης ἀπικομένους ἐπὶ τήνδε τὴν θάλασσαν καὶ οἰκήσαντας τοῦτον τὸν χῶρον τὸν καὶ νῦν οἰκέουσι, αὐτίκα ναυτιλίησι μακρῇσι ἐπιθέσθαι, ἀπαγινέοντας δὲ φορτία

, qot μακρΊ) “0 }} P / NO Á, ^ 5 Αἰγύπτιά τε καὶ ᾿Ασσύρια τῇ re ἄλλῃ [χώρῃ] ἐσαπικνέεσθαι

N N NE EAT ^ s y ^ ^ 2 καὶ δὴ καὶ és "Apyos. τὸ δὲ "Apyos τοῦτον τὸν χρόνον προεῖχε ἅπασι τῶν ἐν τῇ νῦν Βλλάδι καλεομένῃ χώρ

βοειχ 1 ΠΕΡ ODE 5 / by N / , ^ NI ^ / ἀπικομένους δὲ rovs Φοίνικας és δὴ τὸ ᾿Αργος τοῦτο διατί-

* c “Ὁ

θεσθαι τὸν φόρτον. πέμπτῃ δὲ ἢ ἕκτῃ ἡμέρῃ ἀπ᾽ ἧς ἀπίκοντο, ἐξεμπολημένων σφι σχεδὸν πάντων, ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν θάλασσαν γυναῖκας ἄλλας τε πολλὰς καὶ δὴ καὶ τοῦ βασιλέος θυγατέρα" Ν / € » ^ b3 5 Ν S Nt / τὸ Ó€ οἱ οὔνομα εἶναι, κατὰ τὠυτὸ TO καὶ ἔλληνες λέγουσι, ᾿Ιοῦν τὴν ᾿Ινάχου. ταύτας στάσας κατὰ πρύμνην τῆς νεὸς 3 ’ ^ / ^ ^ N / N Ν ὠνέεσθαι τῶν φορτίων τῶν σφι ἣν θυμὸς μάλιστα, καὶ τοὺς

I ᾿Αλικαρνησσέος A C^: -νησσέως C: -νασσῆος P: -νασῆος RSVb: 0ovpíov Aristot. rhet. iii o9, Plut. mor. 605 ἀπόδειξις R SVb 8 Oavu. S V : θωυμ. rell. 4 ἀποδειχθ. P S! V 5 ἐπολέμουν P

6 αἰτίους post διαφορῆς RSVb IO ἀπαγειν. φορτία S V II χώρῃ om. Paris. 1405 I5 ἡμέρα 9 V I6 ἐξημπολ. b 17 βασιλῆος

RSVb 18 alterum τὸ Aldus: ὃ L 19 στήσας S V νηὸς PRSVb 20 σφι ἣν] κεν ἦν S! : κινην V! : κινοιη V? ΡΤ. 1. f

HPOAOTOY

/ ^ Ν Φοίνικας διακελευσαμένους ὁρμῆσαι ἐπ᾽ αὐτάς. τὰς μὲν δὴ πλεῦνας τῶν γυναικῶν ἀποφυγεῖν, τὴν δὲ ᾿Ιοῦν σὺν ἄλλῃσι € ^ l4 ἁρπασθῆναι: ἐσβαλομένους δὲ és τὴν νέα οἴχεσθαι dmo- l4 ? ^ Z πλέοντας ἐπ᾽ Aiy)mrov. οὕτω μὲν 'loüv ἐς Αἴγυπτον / / / ^ ἀπικέσθαι λέγουσι llépoca,t οὐκ ὡς Ἕλληνες, καὶ τῶν ^ ^ / ^ ἀδικημάτων πρῶτον τοῦτο ἄρξαι: μετὰ δὲ ταῦτα λλήνων , 5 * » Μ »} 0 M ^ τινάς (οὐ yàp ἔχουσι τοὔνομα ἀπηγήσασθαι) φασὶ τῆς Φοι- ^, ^ νίκης és Τύρον προσσχόντας ἁρπάσαι τοῦ βασιλέος τὴν / 3 ’ 3, * ^e ^ ^ θυγατέρα Evpomqr. εἴησαν δ᾽ ἂν οὗτοι Κρῆτες. ταῦτα μὲν ^ 5 5 ^ δὴ ica πρὸς ἴσα σφι γενέσθαι" μετὰ δὲ ταῦτα "EAAqvas ^ 7 / αἰτίους τῆς δευτέρης ἀδικίης γενέσθαι. καταπλώσαντας yàp ^ NS ^l Ν / ΔΟΡᾺΣ n^ , μακρῇ νηὶ és Αἰἱὰν re τὴν KoAx(óa καὶ ἐπὶ Φᾶσιν ποταμόν, 5 ^ e / ἂν [c9 ^ e 5, ͵7 ἐνθεῦτεν, δίαπρηξαμένους καὶ τἄλλα τῶν εἵνεκεν ἀπίκατο, , ^ / ἁρπάσαι τοῦ βασιλέος τὴν θυγατέρα Μηδείην. πέμψαντα δὲ ' τὸν Κόλχον [βασιλέα] ἐς τὴν Ελλάδα κήρυκα αἰτέειν τε δίκας ^ ^ / τῆς ἁρπαγῆς καὶ ἀπαιτέειν τὴν Üvyarépa: τοὺς δὲ ὑποκρί- νασθαι ὡς οὐδὲ ἐκεῖνοι ᾿Ιοῦς τῆς ᾿Δργείης ἔδοσάν σφι δίκας τῆς ἁρπαγῆς" οὐδὲ ὧν αὐτοὶ δώσειν ἐκείνοισι. δευτέρῃ δὲ 75 epo yt : Pa λέγουσι γενεῆ μετὰ ταῦτα ᾿Αλέξανδρον τὸν Πριάμοι ἀκηκοότα γ ὙΈΕΡΕΙ / p ^ ^ / 5 ^ € IS b] ^ / ταῦτα ἐθελῆσαί οἱ ἐκ τῆς Ἑλλάδος Ov ἁρπαγῆς γενέσθαι ^ / e 358 Ν γυναῖκα, ἐπιστάμενον πάντως ὅτι οὐ δώσει δίκας" οὐδὲ γὰρ 5 / ’ e ^ € / 5 ORAS / ^ ἐκείνους διδόναι. οὕτω δὴ ἁρπάσαντος αὐτοῦ EAévqv τοῖσι ^ / Ἕλλησι δόξαι πρῶτον πέμψαντας ἀγγέλους àmowréew τε € / N / LM € ^ ΟΣ , hy Ἂν m EAévqgv kai δίκας τῆς ἁρπαγῆς αἰτέειν. τοὺς δὲ προΐσχο- / ^ / , Ν € / € 5 μένων ταῦτα προφέρειν σφι Μηδείης τὴν ἁρπαγὴν, ὡς ov δόντες αὐτοὶ δίκας οὐδὲ ἐκδόντες ἀπαιτεόντων βουλοίατό σφι p EM / / / * 2: / € Ἂς παρ᾽ ἄλλων δίκας γίνεσθαι. μέχρι μὲν ὧν τούτου ἁρπαγὰς

1 διακελευσμ. S V 2 ἀποφυγέεν ACP 3 ἐσβαλλ. SV 5 oc t (rer.) C 6 τοῦτο πρῶτον P 8 προσχ. L| τὴν om. RS Vb 9 οὕτω S V μὲν om. PERSVb το δ᾽ 5 σφι ante πρὸς RSVb I2 τε πὶ. Ρ' . 13 ἐντεῦθεν R S V b: ἐντεῦτεν C TüAAa R quoque ἀπίκοντο PRSVb I4 rjr om. PRSVb Μηδίην RSV b I5 τῶν R b Κόλχων ACPRb βασιλέα om. SV 17 σφίσι b 21 οὐδὲ Schaefer : οὔτε L 23 τε) τὴν

SV 25 Μηδίης RSVb 27 τούτων RSVb

20

25

d ^ iod

Mis DM

DE "i Αἰ

Tv. 3.

3 x

Kapsel τος

reo diac veut qam yaq a ii

IO

I5

20

25

DXTOPLION'A

n i s / Ν, μούνας εἶναι παρ᾽ ἀλλήλων, τὸ δὲ ἀπὸ τούτου "EAAqvas δὴ μεγάλως αἰτίους γενέσθαι: προτέρους γὰρ ἄρξαι στρα-

͵7 E] Ν 3 /, D / 3 * , 7 Ν 7 τεύεσθαι ἐς τὴν Ασίην ἢ σφεας ἐς τὴν Evpemygv. τὸ μέν νυν ἁρπάζειν γυναῖκας ἀνδρῶν ἀδίκων νομίζειν ἔργον εἶναι,

/ l4 τὸ δὲ ἁρπασθεισέων σπουδὴν ποιήσασθαι τιμωρέειν ἀνοήτων, ^ N / » » € / / ^ τὸ δὲ μηδεμίαν ὥρην ἔχειν ἁρπασθεισέων σωφρόνων" δῆλα Ν NC 2 N 5 NUES / 5 ^ € , / yàp δὴ ὅτι, εἰ μὴ αὐταὶ ἐβούλοντο, οὐκ ἂν ἡρπάζοντο. σφέας Ν Sy Ν , ^ 2 / / / € / ^ μὲν δὴ τοὺς ἐκ τῆς ᾿Ασίης λέγουσι Πέρσαι ἁρπαζομένων τῶν γυναικῶν λόγον οὐδένα ποιήσασθαι, “Ἕλληνας δὲ Λακεδαι- μονίης εἵνεκεν γυναικὸς στόλον μέγαν συναγεῖραι καὶ ἔπειτα ἐλθόντας ἐς τὴν ᾿Ασίην τὴν Πριάμου δύναμιν κατελεῖν. ἀπὸ ^ SEENGOEC / NOSC by / m / τούτου αἰεὶ ἡγήσασθαι τὸ ἴὥλληνικον σφίσι εἶναι πολέμιον. Ν Ν 3 ,ὔ N NS / » / 2) ^ τὴν γὰρ Ἀσίην καὶ τὰ ἐνοικέοντα ἔθνεα βάρβαρα οἰκηιεῦνται οἱ Πέρσαι, τὴν δὲ Εὐρώπην καὶ τὸ Ἑλληνικὸν ἥγηνται κεχωρίσθαι.

Οὕτῳ μὲν Πέρσαι λέγουσι γενέσθαι, καὶ διὰ τὴν ᾽Ιλίου ei e 7 /, Y Ν 5 hy ^ » ^ ἅλωσιν εὑρίσκουσι σφίσι ἐοῦσαν τὴν ἀρχὴν τῆς ἔχθρης τῆς 3 N e N EY ^ 1 ^ 3 ε , ἐς τοὺς "EAAqvas. περὶ δὲ τῆς ἰοῦς οὐκ ὁμολογέουσι

/ e 7 5) Ν (s ^ / / Πέρσῃσι οὕτω Φοίνικες" οὐ yàp ἁρπαγῇ σφέας χρησαμένους

/ , ^ SUN 5 » 5 3 ε 5 ^ »y eo

λέγουσι ἀγαγεῖν αὑτὴν ἐς Αἴγυπτον, ἀλλ΄ ὡς ἐν τῷ Apye Po 4 ^ ^

ἐμίσγετο τῷ ναυκλήρῳ τῆς νεός" ἐπεὶ δὲ ἔμαθε ἔγκυος ἐοῦσα, 3 , NN / e NIMES Ν JINEEN. ^ ’ἤ

αἰδεομένη τοὺς τοκέας, οὕτω δὴ ἐθελοντὴν αὐτὴν τοῖσι Φοίνιξι

^ * / / ^

συνεκπλῶσαι, os ἂν μὴ κατάδηλος γένηται. ταῦτα μέν vvv

,

Πέρσαι re καὶ Φοίνικες λέγουσι. ἐγὼ δὲ περὶ μὲν τούτων E » ^ οὐκ ἔρχομαι ἐρέων ὡς οὕτως ἢ ἄλλως κως ταῦτα ἐγένετο, Ν τς Lo 35 ^ € / δ. 7 » 5 N τὸν δὲ οἶδα αὐτὸς πρῶτον ὑπάρξαντα ἀδίκων ἔργων és τοὺς e ^ " / 5 N / ^ EAAqvas, τοῦτον σημῆνας προβήσομαι és τὸ πρόσω τοῦ λόγου, ὁμοίως σμικρὰ καὶ μεγάλα ἄστεα ἀνθρώπων ἐπεξιών.

6 μηδεμίν CPRSV ὥρην CPR b: ὥραν SV ἅρπασθ. del.

Cobet ἡ αὗται RSVb ἐβούλοντο Plut. mor. 856 : ἐβουλέατο L 8 ἁρπαζομενέων ACPSV I3 οἰκηιεῦνται V (?) : οἰκειεῦνται PRSb: οἰκειοῦνται A. C I6 Πέρσαι ante μὲν αὶ : om. SV 18 οὐχ ἸΙ, 20 ἄγειν RSVb 21 νηός P'RSVb 22 αἰδεομένην P" 24 τε om. RSVP!b 27 és τὸ om. RSS Vb 28 μικρὰ T.

l*

I. 4

I.5

HPOAOTOY

Ν Ν Ν / / el ἊΣ Ν b] (^ * 7 τὰ γὰρ τὸ πάλαι μεγάλα ἣν, τὰ πολλὰ αὐτῶν σμικρὰ γέγονε, Ν Ν 5 ^ ^75 5 τὰ δὲ ἐπ᾽ ἐμεῦ ἣν μεγάλα, πρότερον ἣν σμικρά. τὴν ἀνθρω- i / SN ^ πηίην ὧν ἐπιστάμενος εὐδαιμονίην οὐδαμὰ ἐν róvrQ μένουσαν ἐπιμνήσομαι ἀμφοτέρων ὁμοίως. ^ e N ^ Κροῖσος 1v Λυδὸς μὲν γένος, παῖς δὲ ᾿Αλυάττεω, 7 ^ ^ e τύραννος δὲ ἐθνέων τῶν évrós" AAvos ποταμοῦ, ὃς ῥέων ἀπὸ Ν μεσαμβρίης μεταξὺ Συρίων (τε) καὶ Παφλαγόνων ἐξίει πρὸς p ἢ - Pigeon. E. βορῆν ἄνεμον és τὸν Εὔξεινον καλεόμενον πόντον. οὗτος ὃ ^ , ^ ^ ^ Κροῖσος βαρβάρων πρῶτος τῶν ἡμεῖς ἴδμεν τοὺς μὲν kare- / Id crpéyaro “Ἑλλήνων és φόρου ἀπαγωγήν, τοὺς δὲ φίλους /, / Ν » / N 5 / προσεποιήσατο. κατεστρέψατο μὲν "Iovás ve καὶ Αἰολέας καὶ Δωριέας τοὺς ἐν τῇ ᾿Ασίῃ, φίλους δὲ σα ριέας ἢ Ασίῃ, φίλους δὲ προσεποιήσατο Λακεδαιμονίους. πρὸ δὲ τῆς Κροίσου ἀρχῆς πάντες “Ἑλληνες σαν ἐλεύθεροι. τὸ γὰρ Κιμμερίων στράτευμα τὸ ἐπὶ τὴν 5 ΤΙωνίην ἀπικόμενον, Κροίσου ἐὸν πρεσβύτερον, οὐ kara- N 5 / ^ / 5 3505 2 ^ € 7 € στροφὴ ἐγένετο τῶν πολίων, ἀλλ᾽ ἐξ ἐπιδρομῆς ἁρπαγή. ἡ δὲ ἡγεμονίη οὕτω περιῆλθε, ἐοῦσα Ἡρακλειδέων, ἐς τὸ γένος τὸ Κροίσου, καλεομένους δὲ Μερμνάδας. ἦν Κανδαύλης, τὸν οἱ Ἕλληνες Μυρσίλον ὀνομάζουσι, τύραννος Σαρδίων, ἀπό- yovos δὲ ᾿Αλκαίου τοῦ Ἡρακλέος. Αγρων μὲν γὰρ ὁ Νίνου τοῦ Βήλου τοῦ ᾿Αλκαίου πρῶτος Ἡρακλειδέων βασιλεὺς ἐγένετο Σαρδίων, Κανδαύλης δὲ ὁ Μύρσου ὕστατος. οἱ δὲ πρότερον "Aypcvos βασιλεύσαντες ταύτης τῆς χώρης ἦσαν ^ ^ e ^ /, ἀπόγονοι Λυδοῦ τοῦ "Arvos, ἀπ᾽ ὅτευ ὃ δῆμος Λύδιος ἐκλήθη ὁ πᾶς οὗτος, πρότερον Μηίων καλεόμενος. παρὰ τούτων Ἡρακλεῖδαι ἐπιτραφθέντες ἔσχον τὴν ἀρχὴν ἐκ θεοπροπίου, ἐκ δούλης τε τῆς ᾿Ιαρδάνου γεγονότες καὶ HpakAéos, ἄρξαντες 3 ^ N [μὲν] ἐπὶ δύο re καὶ εἴκοσι γενεὰς ἀνδρῶν, ἔτεα πέντε re καὶ ^ / / πεντακόσια, παῖς παρὰ πατρὸς ἐκδεκόμενος τὴν ἀρχήν, μέχρι I σμικρὰ αὐτῶν ACP 2 ἀνθρωπείην ῬΊῚ Ὁ : ἀνθρωπίνην S V 3 οὐδαμοῦ ἐν τῶ αὐτῶϑν 7 Συρίων Bredow: Σύρων 1, τε Dion. Hal. comp. verb. 4 9 ἴσμεν ὰἪὟ τοὺς μὲν om. S V I9 καλέουσι S 20 -κλέους CRSVb — "Apyov R! ὃ... ᾿Αλκαίου om. RSVb

25 Μήων CRSVb τούτων δὲ RSVb 28 μὲν om. RSVb prius re om. RSVb

IO

τ

20

25

7

hc

AEG E te p Dos |

seid νου) Lp.

vd HER s

^ "πω

ydq Mot du

Rs ul "Meo SU ens VT

ἐὐνωκα: M sy A5 E. ^ eua. 1 WI CUM T :

Fo O0refat (δύ. για D Fe - ον

P A PRU aM YN Ὁ XNTSCRSUREUNGEU ES US Sete

biais velas “ὦ (A Qe AYER QA Lx.

Quer olli-u. pede ἡ uL Sh. denso 22 ] ]

LS. Lv Jar

τ repedet. LUYtyr AV. iT : quon Ὁ QUAM 1

QEEHUBNCNAMA TAN da Ciim M tc co Mitte RS παρε υεν Vp νζιρι λεγο co mie Ss

| Pre AN dn, VR t. Douai

| Hh MARE | Se eS tpean * [UOS θυ αι... Tu ᾿

ἰ | B s ! i i

pones "E 2 bm. v n. nog 383894. | NOUS s νὴ AMA, AL a. ki Pur LA auc

Dy ta^ Cas UR

(qi de E m j

| 5 Í

ipe s un QUE

1Ο

25

20

τὸ eu

IZETOPION A

“"

Κανδαύλεω τοῦ Μύρσου. οὗτος δὴ ὧν ὃ Κανδαύλης ἠράσθι p ] IS ?)p ]

^ € ^ , 5 N ἊΝ: , , / € f ^ τῆς ἑωυτοῦ γυναικός, ἐρασθεὶς δὲ ἐνόμιζέ oi εἶναι γυναῖκα Ν / / el Ν ^ / 53 / πολλὸν πασέων καλλίστην. ὥστε δὲ ταῦτα νομίζων, ἦν γάρ € ^ 5 , /, € / , , , οἱ τῶν αἰχμοφόρων 1 ὕγης ὁ Δασκύλου ἀρεσκόμενος μάλιστα, Ψ, ^ ’ὔ δ Ἂς / ^ , (2 » τούτῳ τῷ [ὕγῃ καὶ τὰ σπουδαιέστερα τῶν πρηγμάτων ὑπερετί- € / ὯΝ NN Ν N (S "^ Y ς θετο ὁ Κανδαύλης καὶ δὴ καὶ τὸ ei0os τῆς γυναικὸς vmepem- l4 , s 5 ^ L ^ N αινέων. χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελθόντος, χρὴν γὰρ / / ^ » * Ν ^, / Κανδαύλῃ γενέσθαι κακῶς, éAeye πρὸς rov [ὕγην τοιὰδε Γύγη, οὐ γάρ σε δοκέω πείθεσθαί μοι λέγοντι περὶ τοῦ εἴδεος τῆς γυναικός (Ora γὰρ τυγχάνει ἀνθρώποισι ἐόντα 5 , 5 "^ / e 5 / / / ἀπιστότερα ὀφθαλμῶν), ποίει ὅκως ἐκείνην θεήσεαι γυμνήν. € Ν / 5 7 ον / / / , , ὁ δὲ μέγα ἀμβώσας εἶπε' Δέσποτα, τίνα λέγεις λόγον ovk c / / / Ν 33 N /, / ὑγιέα, κελεύων με δέσποιναν τὴν ἐμὴν θεήσασθαι γυμνὴν; ei * ^ 5 / / by Ν δ. ^ / ἅμα δὲ κιθῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῷ γυνή. , Ν Ν b3 5 , 3 ’ 5 ^ / πάλαι δὲ rà καλὰ ἀνθρώποισι. ἐξεύρηται, ἐκ τῶν μανθάνειν δεῖ: ἐν τοῖσι ἕν τόδε ἐστί, σκοπέειν τινὰ τὰ ἑωυτοῦ. ἐγὼ δὲ πείθομαι ἐκείνην εἶναι πασέων γυναικῶν καλλίστην, καί σεο , hj / 5 , € ^ SN 7 ^ ? δέομαι μὴ δέεσθαι ἀνόμων. ὁ μὲν δὴ λέγων τοιαῦτα ame- / 5 / MO AEME Lr 3 ^ / , € s μάχετο, ἀρρωδέων μὴ Tí οἱ ἐξ αὐτῶν γένηται κακόν. ὁ ὃ ἀμείβετο τοισίδε' Θάρσει, Γύγη, καὶ μὴ φοβεῦ μήτε ἐμέ, ὥς σεο πειρώμενος λέγω λόγον τόνδε, μήτε γυναῖκα τὴν ἐμήν, / / 5 dices / / $ δὰ Ν DNIEN 4 μή τί τοι ἐξ αὐτῆς γένηται βλάβος" ἀρχὴν yàp ἐγὼ μηχανή- eu e Ν ^ 5 ^ € N ^ , N σομαι οὕτω ὥστε μηδὲ μαθεῖν μιν ὀφθεῖσαν ὑπὸ σεῦ. ἐγὼ x 5 ^ 3, ^ γάρ σε és τὸ οἴκημα ἐν τῷ κοιμώμεθα ὄπισθε τῆς ἀνοιγομένης θύρης στήσω" μετὰ δ᾽ ἐμὲ ἐσελθόντα παρέσται καὶ 1] γυνὴ 7) ἐμὴ ἐς κοῖτον. κεῖται δὲ ἀγχοῦ τῆς ἐσόδου θρόνος" ἐπὶ τοῦτον τῶν ἱματίων κατὰ ἕν ἕκαστον ἐκδύνουσα θήσει καὶ J3EEC / N / , 5 b3 NS 5 S κατ᾽ ἡσυχίην πολλὴν παρέξει τοι θεήσασθαι. ἐπεὰν δὲ ἀπὸ I οὗν RSV 5 σπουδαιότερα P πραγμ. R SV II θεήσηαι S V1 (?) I2 μέγα om. A C P Dion. comp. verb. 3 (àva.) οὐχ ARVb I3 θεάσ. S V IÓ σκοπεύειν τινὰ b : τινὰ σκοπεύειν πον 19 αὐτῶν Ῥ: αὐτέων rell. 20 τοῖσδε A.C P : τοιάδε rell. 2r πειρώμενος C P Dion. : πειρώμενον A Sb: πειρόμενον R V Aéyo

om. R SV b, post λόγον Dion. 26 κοιτῶνα R S Vb: κοίτην Dion. 28 ro V

I.7 8

[. 9

IO

11

ΠΡΟΔΟΤΟΥ͂

^ / / 5) N * 5 Ν by ’ 3 7^ / τοῦ θρόνου στίχῃ ἐπὶ τὴν εὐνὴν κατὰ νώτου re αὐτῆς γένῃ, M / NI ^ ej / » ; $7 N Ü σοὶ μελέτω τὸ ἐνθεῦτεν ὅκως μὴ σε ὄψεται ἰόντα διὰ θυρέων. Ν ^ ^ * ὁ μὲν δὴ ὡς οὐκ ἐδύνατο διαφυγεῖν, ἣν ἕτοιμος" ὁ δὲ Kar- /, ^ [oy δαύλης, ἐπεὶ ἐδόκεε ὥρη τῆς κοίτης εἶναι, ἤγαγε τὸν Γύγεα * M SN ^ ^ & ἐς TO οἴκημα, καὶ μετὰ ταῦτα αὐτίκα παρῆν καὶ ἢ γυνή: . ^ Ν iY ^ * e) 5 ^ € / € ἐσελθοῦσαν δὲ καὶ τιθεῖσαν τὰ εἵματα ἐθηεῖτο ὃ Γύγης. ὡς Ν / ^s δὲ κατὰ νώτου ἐγένετο ἰούσης τῆς γυναικὸς és Tijv κοίτην, c s 5 , » NC NIA ^ , 4 ^ ὑπεκδὺς ἐχώρεε ἔξω. καὶ ἡ γυνὴ ἐπορᾷ μιν ἐξιόντα. μαθοῦσα Ν * Ν ^ 5 ^ δὲ τὸ ποιηθὲν ἐκ τοῦ ἀνδρὸς οὔτε ἀνέβωσε αἰσχυνθεῖσα οὔτε ENS 3 ^ N ἔδοξε μαθεῖν, ἐν νόῳ ἔχουσα τείσεσθαι τὸν Κανδαύλεα' * Ν ^ ^ Y Ν * ὡς ^ » παρὰ yàp τοῖσι Λυδοῖσι, σχεδὸν δὲ καὶ παρὰ τοῖσι ἀλλοισι / » ^ , βαρβάροισι, καὶ ἄνδρα ὀφθῆναι γυμνὸν és αἰσχύνην μεγάλην / Ν e Ν m φέρει. τότε μὲν δὴ οὕτως οὐδὲν δηλώσασα ἡσυχίην εἶχε: Ν / 5 ^ * ὡς δὲ ἡμέρη τάχιστα ἐγεγόνεε, τῶν οἰκετέων rovs μάλιστα [7 [4 ^ / δ ὥρα πιστοὺς ἐόντας ἑωυτῇ, ἑτοίμους ποιησαμένη ἐκάλεε τὸν € Ν Ν ^ / IVyea. ὁ δὲ οὐδὲν δοκέων αὐτὴν τῶν πρηχθέντων ἐπί- 3 , 3-7 Ν Ν , e € στασθαι ἦλθε καλεόμενος" ἐώθεε γὰρ καὶ πρόσθε, ὅκως ἢ βασίλεια καλέοι, φοιτᾶν. ὡς δὲ ὁ Γύγης ἀπίκετο, ἔλεγε Ν ^ ^ e^ / 7 γυνὴ τάδε: Νῦν τοι δυῶν ὁδῶν παρεουσέων, Γύγη; δίδωμι " / “Ν Ν "4 αἵρεσιν, ὁκοτέρην βούλεαι τραπέσθαι' ἢ yàp KavóabAea 5 / 5n i * / » Ν ^ ^ e) ἀποκτείνας ἐμέ re καὶ τὴν βασιληίην ἔχε τὴν Λυδῶν, ἢ αὖ- e (^ EN ^ / , τόν σε αὐτίκα οὕτω ἀποθνήσκειν δεῖ, ὡς ἂν μὴ πάντα πειθό- z ^ ^ / ^ 5 ἢ μενος Κανδαύλῃ τοῦ λοιποῦ ἴδῃς τὰ μὴ σε δεῖ. ἀλλ᾽ τοι ^ ^ ^ , 9 Ν κεῖνόν γε τὸν ταῦτα βουλεύσαντα δεῖ ἀπόλλυσθαι ἡ σὲ τὸν , 5 L4 € Ν ἐμὲ γυμνὴν θεησάμενον καὶ ποιήσαντα οὐ νομιζόμενα. ὁ δὲ , ἢ Ν S) / Ν , * NIC Ὁ ’ Γύγης τέως μὲν ἀπεθώμαζε τὰ λεγόμενα, μετὰ δὲ ἱκέτευε pa] ^ L4 / 2 o μιν ἀναγκαίῃ évóéew διακρῖναι τοιαύτην αἵρεσιν. οὐκ QV

I στείχῃ P.RSVb 2 ἐντεῦθεν CPR V. μὴ ἐσόψετι ACP διὰ τῶν 0. S 3 ἠδύν. RSVb διαφυγέειν L 6 ἐθηῆτο RS Vb 8 ópa RSV 9 ἀνεβόησεν S V IO τίσεσθαι L II δὲ om. RSV τίσιν C' : πᾶσιν S V 12 ésom. RSVb I5 ἑώρα INS ΡΟ ρα b. 17 πρόσθεν PRVb 18 àmíero S V I9 τοῖν S V δυοῖν ὁδοῖν L (ὅδ. om. S V) 23 efóg()s ARSV 24 BovXAevcauevor RSVb 25 0mgc. CR SVb 26 ἀπεθωυμ.

PR S Vib 27 ἐνδεῖν L

20

Ko. a Y De. vSOnya - -- -- -ὦ- 7f Na R3 JN.

RTT RE δος

M ὴ ILE up EDS

EN ACIER Coa

Pn A

AKSPUS ONYEO

dente Maecen |

x f ἽΝ)

in quie . Mrs Su |

M |

Cites Ja Bs TUNIS δ.

E a

Tous

IO

I$

20

22

ISETOPION À

[7 p D δὴ ἔπειθε, ἀλλ᾽ ὥρα ἀναγκαίην ἀληθέως προκειμένην ἢ * 5 τὸν δεσπότεα ἀπολλύναι ἢ αὐτὸν ὑπ᾽ ἄλλων ἀπόλλυσθαι" [508774 3; UN ^ 2) / Ν / , 5 "4 αἱρέεται αὐτὸς περιεῖναι. ἐπειρώτα δὴ λέγων ràOe* Emet 5 ’ N 2 Ν / , 3 , pe ἀναγκάζεις δεσπότεα τὸν ἐμὸν κτείνειν οὐκ ἐθέλοντα, φέρε ἀκούσω, τέῳ καὶ τρόπῳ ἐπιχειρήσομεν avrQ. ἡ δὲ € ^ »- 2 ^ 5 ^ Ν ’, € € Ν pA ὑπολαβοῦσα ἔφη" "Ex rob αὑτοῦ μὲν χωρίου ἡ ὁρμὴ ἐσται [24 Nu ^ SINDSSIIPS / , € / NEC ὅθεν περ καὶ ἐκεῖνος ἐμὲ ἐπεδέξατο γυμνήν, ὑπνωμένῳ δὲ ἢ 5 / » € Ν » Ν 5 / δ ἐπιχείρησις ἔσται. ὡς δὲ ἤρτυσαν τὴν ἐπιβουλὴν, νυκτὸς / 5 ἊΝ 5 / c ’ὔ 5 , € ^ ? Ν γενομένης (οὐ γὰρ ἐμετίετο ὁ Τύγης, οὐδὲ οἱ ἣν ἀπαλλαγὴ “Ὁ * οὐδεμία, ἀλλ᾽ ἔδεε ἢ αὐτὸν ἀπολωλέναι ἢ Κανδαύλεα) εἵπετο ἐς τὸν θάλαμον τῇ γυναικί. καί μιν ἐκείνη ἐγχειρίδιον δοῦσα μον ΤΉ y : μ 1) DX SUP / € N ^ 2880N. / N ^ κατακρύπτει ὑπὸ τὴν αὐτὴν θύρην. καὶ μετὰ ταῦτα ávamavo- / / € / NI "4 ΕΘΝ » X μένου Κανδαύλεω ὑπεκδύς re καὶ ἀποκτείνας αὐτὸν ἐσχε Καὶ Ν ^ SN N / / ^ ND / τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης [roO kai ᾿Αρχίλοχος ὁ Ilápüs, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος, ἐν ἰάμβῳ (το: ΧΡ γένομενος, Mp / 5 , » N N 3 / Nac A τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη) ἔσχε δὲ τὴν βασιληίην καὶ ἐκρατύνθη ἐκ τοῦ ἐν Δελφοῖσι χρηστηρίου. ὡς yàp δὴ οἱ Λυδοὶ δεινὸν 5 Le] N /, / N 2) [14 ^ / ἐποιεῦντο τὸ Κανδαύλεω πάθος καὶ ἐν ὅπλοισι ἦσαν, συνέ- βησαν ἐς τὠυτὸ οἵ τε τοῦ Γύγεω στασιῶται καὶ οἱ λοιποὶ / δ ^ ἊΝ Ν / 5 / / [o Λυδοί, ἢν μὲν [δὴ] τὸ χρηστήριον ἀνέλῃ μιν βασιλέα εἶναι ^ b V ^ Λυδῶν, τὸν δὲ βασιλεύειν, ἣν δὲ μή, ἀποδοῦναι ὀπίσω ἐς c Μὰ N 5 ’ 5 ^ / ἊΝ N / N Ηρακλείδας τὴν ἀρχὴν. ἀνεῖλε re δὴ TO χρηστήριον καὶ ἐβασίλευσε οὕτω Γύγης. τοσόνδε μέντοι εἶπε ἡ Πυθίη, ὡς Ἡρακλείδησι τίσις ἥξει ἐς τὸν πέμπτον ἀπόγονον Γύγεω p d ] 5 μ M DEDE / ^ 7 ^ τούτου τοῦ émeos Λυδοί re kal οἱ βασιλέες αὐτῶν λόγον [] ^ οὐδένα ἐποιεῦντο, πρὶν δὴ ἐπετελέσθη. τὴν μὲν δὴ τυραννίδα δ y 3 οὕτω ἔσχον oi Μερμνάδαι τοὺς Ἡρακλείδας ἀπελόμενοι, / Γύγης δὲ τυραννεύσας ἀπέπεμψε ἀναθήματα és Δελφοὺς οὐκ 35 77 5 ^ 3 ὀλίγα, ἀλλ᾽ ὅσα μὲν ἀργύρου ἀναθήματα, ἔστι οἱ πλεῖστα ἐν τ ἑώρα RSV b: ὅρα P 5 καὶ om, P! 8 ἤρτησαν S V 9 γινομένης Rb — ueríero PRSVb ΤΙ εἰς ΘΠ. 13 ὑπεκδύς Sauppe: ὑπειδύς RV: ὑπεισδύς ACPSV*b. ἔχεϑ Ν 14 seclusa del. Wesseling 18 ἔνοπλοι RSV b I9 eis A οἵ Te Om.

SV στρατιῶτα: RSVb 20 δὴ om. AC P! 2I τόνδε DEISSSINVIb 22 ἐπεῖπε Naber 24 τίσει V

T. r1

I2

I3

14

.]1.14

I5

16

HPOAOTOT

^ , ^ 3 Δελφοῖσι, πάρεξ δὲ τοῦ ἀργύρου χρυσὸν ἄπλετον ἀνέθηκε 9 N ^ [ 7 » Μ᾿ 5 / ^ / ἄλλον τε καὶ τοῦ μάλιστα μνήμην ἄξιον ἔχειν ἐστί, κρητῆρές ^N D (eX iod ^ οἱ ἀριθμὸν ἕξ χρύσεοι ἀνακέαται. ἑστᾶσι δὲ οὗτοι ἐν τῷ Κορινθίων. θησαυρῷ old ἔχοντες τριήκοντα τάλαντα" ἀληθέϊ δὲ λόγῳ χρεωμένῳ οὐ Κορινθίων τοῦ δημοσίου ἐ ἐστὶ ὁ θησαυρός, ἀλλὰ Κυψέλου τοῦ ᾿Ηετίωνος. οὗτος δὲ ὁ Γύγης πρῶτος βαρβάρων τῶν ἡμεῖς ἴδμεν ἐς Δελφοὺς ἀνέθηκε / ἀναθήματα μετὰ Μίδην τὸν Γορδίεω, Φρυγίης βασιλέα. , ἀνέθηκε yàp δὴ kai Μίδης τὸν βασιλήιον θρόνον és τὸν προκατίζων ἐδίκαζε, ἐόντα ἀξιοθέητον" κεῖται δὲ ὁ θρόνος οὗτος ἔνθα περ οἱ τοῦ Γύγεω κρητῆρες. ὁ δὲ χρυσὸς οὗτος Ν C9), SN € ’ 5 / € N ^ / καὶ ὁ ἄργυρος, τὸν 0 Τύγης ἀνέθηκε, ὑπὸ Δελφῶν καλέεται Γυγάδας ἐπὶ τοῦ ἀναθέντος ἐπωνυμίην. ἐσέβαλε μέν νυν Ν Ν Ὁ 5 "d ^ » ^ NS» / στρατιὴν kai οὗτος, ἐπείτε ἦρξε, ἔς re Μίλητον καὶ és Σμύρνην καὶ Κολοφῶνος τὸ ἄστυ εἷλε. ἀλλ᾽ οὐδὲν γὰρ μέγα ἀπ᾽ αὐτοῦ » » 5i. ^ ^ , , ἄλλο épyov ἐγένετο βασιλεύσαντος δυῶν δέοντα τεσσεράκοντα ἔτεα, τοῦτον μὲν παρήσομεν τοσαῦτα ἐπιμνησθέντες. Δρδυος CON ^ /, δὲ τοῦ Γύγεω μετὰ Γύγην βασιλεύσαντος μνήμην ποιήσομαι. οὗτος δὲ Πριηνέας τε εἷλε ἐς Μίλητόν τε ἐσέβαλε, ἐπὶ τούτου n / re τυραννεύοντος Σαρδίων Κιμμέριοι ἐξ ἠθέων ὑπὸ Σκυθέων ^ , * / 5 / 5 Ν 3 / N / τῶν νομάδων ἐξαναστάντες ἀπίκοντο és τὴν ᾿Ασίην καὶ Σάρδις Ν "^ 5 , ^ πλὴν τῆς ἀκροπόλιος εἷλον. / " "Apüvos δὲ βασιλεύσαντος ἑνὸς δέοντα πεντήκοντα ἔτεα ἐξεδέξατο Σαδυάττης ὁ Αρδυος, καὶ ἐβασίλευσε ἔτεα δυώδεκα, ^e ^ ’ Σαδυάττεω δὲ ᾿Αλυάττης. οὗτος δὲ Κυαξάρῃ τε τῷ Δηιόκεω ^ 5 ἀπογόνῳ ἐπολέμησε καὶ Μήδοισι, Κιμμερίους re ἐκ τῆς ᾿Ασίης ἐξήλασε, Σμύρνην τε τὴν ἀπὸ Κολοφῶνος κτισθεῖσαν εἷλε, , 3 € és Κλαζμενάς re ἐσέβαλε. ἀπὸ μέν vvv τούτων οὐκ ὡς ; ͵ ἤθελε ἀπήλλαξε, ἀλλὰ προσπταίσας μεγάλως. ἄλλα δὲ ἔργα 4 θησαυρῷ... Κορινθίων om. V S! 5 δήμου RSVb 6 οὕτω RSV Peb 8 μετὰ δὲ M. To) T. SV τὸν Φρυγ. R SVb 9 δὴ om. RSVb βασίλειον R. IO κέεται AC b II κρατ. RVb I4 kal οὗτος στρατιὴν R SV b 16 ἔργον post μέγα

RSVb τεσσαρ. CPRSVb το δὲ] δὴ P! 21 ἀπικέατο CP 22 πρὶν S V 24 ἐβασίλευεν V ἔτη ΞΡ

20

E

"b "M :

! CHE V Use. joe. δέον o Dr

et χε θη pis «zt: r | τ ἰός ic Sa ι

ond dic i Eo τ dr 0s Got Vea 8. οἷς

NOM

LA^ Dua 5e 2nxT d

ραν

Z2 Ὅν. qual

e dt ON 0h E ΓΝ

νύ χ; QrAqevo. pt | Efi Cobo her T T I E ua j Δ ott

xi EE aa Au ANE c»j EL tiw dS M ro agp uy |

δ

beads, [49e]

Boss SAT

λα δ Asc rostra [cms P qd. y

e ae Selbsth-eg ie

Δ. Qdaoilos oes 2nd n ose. 1: 7|

des

(DON 4. "S EL MU MM Guyana rea tha IN bet. es] 7 οὔδει. Οἰοχουνώλιοι

Ἐ ων, E

— Mí

σε

15

20

25

IETOPION A

ἀπεδέξατο ἐὼν ἐν τῇ ἀρχῆ ἀξιαπηγητότατα τάδε. ἐπολέμησε ἡ τ κυ ; / , Ν ^ , Μιλησίοισι, παραδεξάμενος τὸν πόλεμον παρὰ τοῦ πατρός. 5 /, Ν 5 7 ἊΝ / [4 ^ e ἐπελαύνων yàp ἐπολιόρκεε τὴν Μίλητον τρόπῳ τοιῷδε. ὅκως Ν » , ^ ^ N € , ^ 5 / Ν μὲν εἴη ἐν τῇ γῇ καρπὸς ἁδρὸς, τηνικαῦτα ἐσέβαλλε τὴν στρατιήν; ἐστῥατεύετο δὲ ὑπὸ συρίγγων τε καὶ πηκτίδων καὶ ^ NI c αὐλοῦ γυναικηίου re καὶ ἀνδρηίου. ὡς δὲ és τὴν Μιλησίην 5 7 3 / -^ ^ 5, * ^ 5 ^ » / ἀπίκοιτο, οἰκήματα μὲν rà ἐπὶ τῶν ἀγρῶν ovre κατέβαλλε » , / » 7 2) / » Ν b3 / οὔτε ἐνεπίμπρη οὔτε θύρας ἀπέσπα, ἔα δὲ κατὰ χώρην N ^ ^ ἑστάναι' ὃ δὲ τά re δένδρεα καὶ τὸν καρπὸν τὸν ἐν τῇ γῇ [7 / "^ / ὅκως διαφθείρειε, ἀπαλλάσσετο ὀπίσω. τῆς yàp θαλάσσης οἱ Μιλήσιοι ἐπεκράτεον, ὥστε ἐπέδρης μὴ εἶναι ἔργον τῇ 1] p , pus μή p 1] ^ Ν 3 , ^ στρατιῇ. τὰς δὲ οἰκίας οὐ κατέβαλλε ὁ Λυδὸς τῶνδε εἵνεκα, ὅκως ἔχοιεν ἐνθεῦτεν ὁρμώμενοι τὴν γῆν σπείρειν τε καὶ ἐργάζεσθαι οἱ Μιλήσιοι, αὐτὸς δὲ ἐκείνων ἐργαζομένων ἔχοι M 4 5 , ^ / , / » TL καὶ σίνεσθαι ἐσβάλλων. ταῦτα ποιέων ἐπολέμεε érea el ; ^ , / INS / o p ἕνδεκα; ἐν τοῖσι τρώματα μεγάλα διφάσια Μιλησίων ἐγένετο » / , e / / NISUS ἔν re Λιμενηίῳ χώρης τῆς σφετέρης μαχεσαμένων καὶ ἐν Μαιάνδρου πεδίῳ. τὰ μέν νυν ἕξ ἔτεα τῶν ἕνδεκα Σαδυάττης ὁ ΓΑρδυος ἔτι Λυδῶν ἦρχε ὁ καὶ ἐσβάλλων τηνικαῦτα és τὴν Μιλησίην τὴν στρατιήν" [XaóvárrQs] οὗτος γὰρ καὶ ὃ τὸν , ^ / * Ν / n^ DEA ^ [4 7, πόλεμον ἦν συνάψας" rà δὲ πέντε τῶν ἐτέων và ἑπόμενα τοῖσι ἕξ ᾿Αλυάττης ὁ Σαδυάττεω ἐπολέμεε, ὃς παραδεξά- / ^ μενος, ὡς καὶ πρότερόν μοι δεδήλωται, παρὰ τοῦ πατρὸς τὸν /, ^ 5 / ^ by 7 5 ^ πόλεμον προσεῖχε évrerauévos. τοῖσι δὲ Μιλησίοισι οὐδαμοὶ 5 / b! , ^ / e SN n Ιώνων τὸν πόλεμον τοῦτον συνεπελαῴφρυνον ὅτι μὴ Χῖοι μοῦνοι. οὗτοι δὲ τὸ ὅμοιον ἀνταποδιδόντες ἐτιμώρεον" καὶ

3 yàp]an δὲ: ἐπολιόρκησε P R1 S V (ice) b 4 ἐσέβαλε RSV

5 δὲ om. Rt! 6 γυναικείου R Sb: -κίου V ἀνδρείου R SV b ἡ κατέβαλεν RSV b 8 κατέσπα RSVb 9 ἑστάναι À Suid. s. V. l'óyns: ἑστάμεναι rell. τε om. SV καὶ... γῇ om. S alterum τὸν om. RVb τὸν ἐν τῇ γῇ om. P* IO ἀπαλλάσαιτο